Yeni Bir Umut Doğana Kadar

Her şey korkuyla başladı.Zaten hiçbirşey güllük gülistanlık değildi ama en azından düzen vardı,en azından özgürlük ve adalet vardı.İlk yaptıkları şey sanal bir gündem,bir düşman,bir savaş oldu.Bunlar düzeni bozuyor halklar arasında kargaşa yaratıyordu.Bundan çıkar sağlayanlar oldu ama özellikle biri yaşlı bir adam.Bölge temsilciliğinden başlayıp zaman içinde meclise oradanda meclis başkanlığına yükseldi.Bu sırada savaş gittikçe kızışıyor,cumhuriyeti ve meclisi koruması gerekenler çok kan kaybediyordu.Sadece savaş bu kadar yıpratıcı olamazdı eğer içteki düşmanda bu kadar güçlü olmasaydı.Ve bir zamanlar çok sayıda olan cumhuriyetin savunucularının güçleri savaşa yetmez oldu.İşte o zaman yaşlı başkandan bir fikir geldi:Yeni Bir Ordu.Daha güçlü,özel,bu savaş için hazırlanmış güçlü bir ordu.Bu başta cumhuriyetin savunucularını rahatsız etti uzun yıllardır cumhuriyeti savunuyorlardı.Ama demokrasiye,cumhuriyete inançları sonsuzdu,onlarda orduyu kabul ettiler ve başına geçerek savaşı sonlandırmaya yemin ettiler.

Savaş bitmedi,çünkü savaşın bitmesi istenmedi bazı güçlü insanlar tarafından.Tüm olanlar halkları mahvediyor yok ediyordu.Karaların hızlı alınması tek bir elden yönetilmesi gerekiyordu;gerekmese bile birileri bunu söylüyordu.Meclisin başındaki adamda bunu söylüyordu savaşın bitmesini istiyorsanız gücümü arttırın ve bu güçle düşmanı yok ediyim.Ve öylede oldu güçü arttırıldı,yasalar ona bağlandı,adalet onun dediğiydi,yönetim oydu,meclis artık oydu.Bu gelişmeleri izleyen Cumhuriyet savunucularının ellerinden gelen bir şey yoktu.Çünkü bu demokrasiydi halk bunu istemişti buna yapılacak herhangi bir müdahale darbe olarak anılacaktı.Ve beklediler savaşın bitmesini,meclisin aklını başına toplamasını beklediler.Ve büyük acılarla,büyük kayıplarla da olsa savaşta üstünlük sağlandı,artık savaşın bitmesi an meselesiydi.Tam da bu sırada bir şey farkedildi meclisin başındaki yaşlı adam,tüm bu savaşında arkasındaki kişiydi.Suçlu oydu her iki tarafıda manipüle etmiş ve savaşı çıkarlarına alet etmişti.Cumhuriyet savunucuları ise bunu öğrendiklerinde artık çok geçti,müdahale etmek istediklerinde ne eski güçleri vardı nede yanlarında eski dostları,yıllardır ellerindeki güç nedeniyle kibirlenmişler ve bu kibir onların zayıflıkları olmuştu.MÜdahale başrısız olmuş cumhuriyetin eski savunucuları vatan haini ilan edilmişti meclisin başındaki yaşlı adam tarafından.Kurulan yeni ordu tarafından tek tek avlandılar,kaçabilenler geri dönmemek üzere uzaklara gittiler.

Ve o meclisin başındaki yaşlı adam artık daha fazla meclise,cumhuriyete gerek kalmadığına karar verdi,kurduğu yeni ordunun gücüyle cumhuriyetin yerine imparatorluğu getirdi.Çünkü bu sayede barış ve huzurun bu topraklara geri geleceğine ikna etti halkı.Cumhuriyetin küllerinden tek yumruk tarafından yönetilen bir korku imparatorluğu yükseldi.Artık yaşlı adam amacına ulaşmıştı belki 100 lerce yıl beklenmişti ama amaca ulaşılmıştı.Savaşı kolayca bitirdi zaten iki tarafında başı olması bunu epey kolaylaştırmıştı.Halkın mutluluğu kısa sürdü çünkü uğruna savaştıkları şeyi özgürlüklerini gümüş tepside sunmuşlarıd.Hemen cumhuriyetin demokrasinin savunucularına koştular,ama nafile eskinin savunucularından kimse kalmamıştı.Ve imparatorluk devri başladı.Artık kimse kurtuluş olmadığına inanıyordu.Umut,umut insanların kalplerinden silinmişti.

Ta ki yeni bir umut doğana kadar.